Er wordt veel waarde gehecht aan gevoel.
Ik hoor vaak ‘dat voel ik nu eenmaal zo’, of het gaat over het ‘buikgevoel’.  Alsof dat beter is, meer waar is dan ‘ik denk dat…’.

Maar als je goed luistert klinkt het vaak net zoals ze vroeger gezegd zouden hebben ‘dat denk ik nu eenmaal zo’.  Niets veranderd dus.

Waarom zeg ik dat?

Omdat veel gevoelens in het brein worden gedacht (ja, het staat er echt). En dat schiet niet op. Daar wordt het alleen maar ingewikkelder van.

En veel gedachten hebben een emotionele lading gekregen. Dat vinden we dan niet goed, dus we zetten er een andere gedachte voor in de plaats.  Dat is inderdaad vermoeiend.

Het resultaat is dat we ‘het’ niet meer zo goed weten, verwarring, moeilijk kunnen kiezen etc.

Van nature is het anders…

Gedachten horen thuis in de intelligentie van het universum. Gevoelens en emoties zijn van nature verbonden met het lichaam en de aarde.

Als die twee krachten (hemel en aarde)  samen komen in ons als mens is er ineens niet meer zo’n onderscheid. Is het nu een gedachte of een gevoel? Het maakt ook niet meer uit. Het is dan eerder een ‘weten’ dat je ervaart. Waar je uitdrukking aan kunt geven. Bijvoorbeeld in woorden.

Je denkt en voelt dan met je hele wezen.