Even geen mensen die komen voor behandeling en bodywork. Het is winter én vakantie. Rust en meer binnen.
De tuin ligt er in diepe rust bij. Geen aarde om in te wroeten, los te maken, te cultiveren. Of het nu de grond is waar de planten groeien of het menselijk lichaam dat als de aarde in de mens is.
Maar ja, mijn handen zoeken en bewegen graag. Het wordt wol en breien. Past bij de winter: lekker binnen en een rustig stil werk waaruit na verloop van heel wat tijd iets nieuws en moois ontstaat. Dit keer dus geen natuur maar huisvlijt op de foto ;-).

Bij het begin van het jaar wil ik jullie graag dit filmpje laten zien. Deze prachtige wijze oude vrouw gaat doorheen of voorbij alles wat ze heeft meegemaakt en ziet de schoonheid in het leven om haar heen. Ondanks (of misschien wel dankzij?) de beperkingen en vervelende dingen die er zijn. Wat zo mooi is is dat ze zelf die Schoonheid is als ze er over vertelt. Het uitstraalt, overal doorheen.

Omdat Schoonheid is zoals zij de essentie van het leven herkent, in haar kern. Vandaar dat ik het met een hoofdletter schrijf.

Het is duidelijk dat deze vrouw de essentie van haar leven, haar kern, herkent als schoonheid. Dat kan ook een ander woord zijn. Bijvoorbeeld liefde, vrijheid, helderheid, of …… Vul maar in wat het voor jou is.

Maar in wezen verschilt dat niet van haar Schoonheid of jouw Vrijheid. Het is alleen verschillend in hoe jij en ik het herkennen en benoemen in taal. Zodat we het kunnen opnemen en werkelijk tot de basis maken van ons leven. Als een staat van zijn vanwaaruit je leeft en handelt. Ook als je breit, of kookt. Of boos, streng, verdrietig of besluitvaardig moet zijn omdat de situatie waarin je bent dat vraagt.
Steeds opnieuw en dieper ontdekken en steeds een beetje meer echt van jezelf maken.